Via mijn sporthorloge zie ik mijn hartslag, stress, body battery, ademhaling en slaap.
Soms schrik ik van de grafieken. Ik zie bijvoorbeeld dat ik een korte tijd diep slaap. Mijn interpretatie is dat dit slecht is, maar misschien vindt iemand anders het wel prima. Iedereen kijkt vanuit zijn eigen blik naar cijfers.
Terwijl de zaal leegstroomt na afloop van het congres, pak ik alvast een drankje. Ik wandel naar een tafeltje en al snel schuiven er enkele anderen aan. Na wat schuchtere blikken gaat het gesprek al snel over het event en wat wij daar van vonden. Een veilig onderwerp, waar we rustig wat over kunnen praten. Er vliegen geen extreme meningen over tafel en het gesprek wordt nergens verhit. Met een zakelijk masker op praten we over veilige zaken die geen weerstand oproepen. Toch is het jammer, want de echt interessante meningen van m’n tafelgenoten krijg ik niet te horen. Voor mij maakt het de borrel minder interessant.
Eén van de bekendste nederlandse zinnetjes onder eigenaren van toeristenshops in het buitenland is ongetwijfeld het gevleugelde “Kijken-kijken-niet kopen”. Daarmee wordt onze nationale winkelcultuur treffend weergegeven: eindeloos rondkijken en neuzen, maar uiteindelijk niets aanschaffen. Tot grote frustratie van de eigenaren van de buitenlandse winkeltjes.
Een paar jaar geleden heb ik een hartslagmeter aangeschaft voor m’n hardlooptrainingen. De eerste keren dat ik daar mee ging lopen, waren een eye-opener. Ik zag precies op het metertje wanneer ik te hard ging en binnen een minuutje voelde ik dat dan in m’n benen: verzuring! Met de hartslag op m’n horloge kreeg ik perfecte feedback over m’n manier van lopen. Ik zag wanneer ik het (te) rustig aan deed, wanneer ik net onder m’n top zat en wanneer ik er fors overheen schoot. Na een paar trainingen met het metertje leerde ik zo m’n lichaam veel beter aanvoelen. Ik hoefde niet meer naar m’n hartslag te kijken om te voelen of ik te hard ging. Ik wist inmiddels feilloos hoe het gevoel in m’n benen met m’n hartslag samenhing. De trainingen werden daardoor een stuk effectiever én leuker.
Terwijl ik wakker wordt op de warme zondagochtend draaien m’n ogen naar m’n wekker: hoe laat is het? Zal ik al opstaan? Voordat ik me ga aankleden kijk ik even op de thermometer: hoe warm is het? Kan ik dat zomerjurkje aandoen of wordt het een warme trui? In onze maatschappij hebben we allerlei metertjes ontwikkeld, zoals de klok en de thermometer, die ons haarfijn vertellen hoe het er voor staat. Is het vroeg of laat, is het warm of koud? Zulke vragen kunnen we eenvoudig beantwoorden.
